Herkes küçük çocukları sever.Ama küçük kız çocuklarının ayrı bir yeri vardır.Onlar daha masum,şirin,tatlıdır.Adeta "sev beni" diye bagırırlar içten içe ve bu çağrıya kimse kayıtsız kalamaz.İşte benim hayatımdada böyle bir küçük kız çocuğu vardı.İlk doğduğu andan itibaren hayatımın en önemli ve en değerli varlığı oluverdi.Altın gibi saçları,pamuk gibi teni,adeta meyve tabağını andıran bir yüzü vardı.Bu küçük melek gün geçtikçe büyümeye başladı,ama saydığım özelliklerinden hiç birşey kaybetmedi hatta dahada tatlı bir hale geldi.Garip birşey vardı o büyümüş serpilmiş küçük hanım benim için tam tersine hala ilk doğduğu günkü gibi altın saçlı,pamuk tenli küçük kız çocuğuydu.Ama hayatımdaki en önemli ve en değerli bu küçük kız çocuğu yani "kız kardeşim" gerçekten büyümüştü.Hayatta kabullenemiyeceğimiz olaylar olur ve bu olaylar birgün gözümüzün önüne geldiğinde ise tek yapmamız gereken sadece izlemektir.
Benim için hala "küçük bir kız çocuğu" olan kız kardeşime....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder